ย่านเมืองเก่าภูเก็ต ชิมเพลิน..เดินชิล ให้ตึกเก่า..เล่าความหลัง

จากความร่วมมือร่วมแรงและร่วมใจของชาวชุมชน ที่อยากจะสร้างความเจริญและยกระดับความเป็นอยู่ของคนในชุมชนท้องถิ่นให้ดีขึ้นอย่างยั่งยืน เพื่อสนับสนุนให้ชุมชนเป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลายในหมู่นักท่องเที่ยวที่เดินทางมาเที่ยวภูเก็ตมากขึ้น ชุมชนย่านเมืองเก่าภูเก็ต Village Tourism ซึ่งมีเรื่องราวที่น่าสนใจแยะแยะมากมายอยู่แล้ว ก็ถูกชุบชีวิตขึ้นมาให้นักท่องเที่ยวที่มาเยือนได้ย้อนกลับไปเห็นภาพย่านชุมชนนี้ในอดีต ตลอดเส้นทางเดินเรื่องราวมากมาย จะถูกเล่าผ่านไกด์ท้องถิ่นของทางชุมชน ให้เราได้รับรู้อย่างสนุกสนาน มันพาให้เราได้ย้อนไปถึงความเป็นมาของเมืองภูเก็ตในอดีตกาลได้อย่างเพลิดเพลินบันเทิงใจ

.

ขอขอบพระคุณสำหรับภาพเปิด โดยบล็อกเกอร์ ชาย สามหยด

.

ย่านเมืองเก่ากลางเมืองใหญ่ ไข่มุกอันดามัน(ภูเก็ต) เท่าที่ได้เห็นและฟังจากผู้บรรยายที่เป็นไกด์ท้องถิ่นในชุมชน ก็มีความหลากหลายของเรื่องราวที่จะพาเราย้อนเวลากลับไปให้ได้เห็นภาพเมืองภูเก็ตในสมัยอดีตกาล ความสวยงามและคลาสสิคของตึกแถวโบราณสไตล์ ชิโน-โปรตุกีส(Sino-Portuguese) ยังบ่งบอกถึงเสน่ห์ของตัวอาคารที่สร้างขึ้นสมัย รัชกาลที่ 5 ที่ตกแต่งด้านหน้าอาคารด้วยสถาปัตยกรรมแบบยุโรปอย่างสวยงามลงตัว

.

.

ด้านหน้าจะมีซุ้มโค้งแบบโรมัน บานหน้าต่าง ช่องแสงลวดลายเรขาคณิตยุคอาร์ตเดโคสุดสวย ให้เดินชมเล่นเย็นๆ ใจ นี่แหละที่เค้าเรียกว่า เป็นการผสมผสานกันอย่างลงตัวระหว่างความเป็นตะวันตกและตะวันออก ถือเป็นเสน่ห์อีกมุมหนึ่งของภูเก็ต ที่มีให้เราได้เดินเล่นชิลๆเก็บภาพสวยๆ กันได้แบบสบายๆ แล้วแต่ว่าใครจะครีเอทท่าโพสต์แบบเท่ห์ๆ ของตัวเองให้เข้ากับบรรยากาศของตึกเก่าได้มากน้อยแค่ไหน?

.

.

.

.

การเดินเที่ยวชม ย่านเมืองเก่าภูเก็ต โดยมีไกด์ท้องถิ่นที่มีความรู้เรื่องราวในอดีตคอยบรรยายในทุกจุดที่ไกด์พาเราแวะชม มันก็คือการเดินทางตามรอยประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจไม่น้อยเลยทีเดียว พอเริ่มเมื่อยก็แวะร้านกาแฟสไตล์กิ๊บเก๋ กินโรตีมะตะบะและอาหารพื้นถิ่น ซึ่งมีมากมายหลายร้านให้เลือกชิมกันอย่างจุใจ พอหายเมื่อยก็เดินเสพวิถีชีวิต วัฒนธรรม สัมผัสภูมิปัญญาชาวบ้านอย่างลึกซึ้งกันต่อได้ ถ้ายังมีแรงเดินเหลือนะ

.

.

.

.

.

ส่วนตัวผมเองแบตเตอรี่ร่างกายเหลืออ่อนล้าเต็มที ทำให้การเดินเที่ยวชมถ่ายภาพ ย่านเมืองเก่าภูเก็ต ครั้งนี้มีภาพถ่ายน้อยมาก และส่วนใหญ่ก็ถ่ายภาพออกมาได้ไม่ค่อยดี ขอเล่าย้อนกลับไปตอนคืนก่อนเดินทางมาภูเก็ต สมาคมไทยท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์และผจญภัย TEATA นัดรวมพลที่สนามบินตอนเช้าตรู่ตี 5 เอาไงดีล่ะทีนี้ บ้านก็โค่ดไกลอยู่รังสิต คลอง๕ ถ้าจะออกจากบ้านตอนเช้าก็ต้องออกตั้งแต่ ตี4 รถยนต์ก็ไม่มี คนที่บ้านต้องใช้เข้าเวรข่าวกะดึก ถ้าจะเดินออกมาเองโดยลากกระเป๋าเสื้อผ้า แบกขาตั้งกล้องพร้อมกระเป๋ากล้องอีกด้วย รับรองได้เลยว่าหมาจรจัดกลางหมู่บ้านคงได้ขย้ำตายก่อนถึงสนามบินดอนเมืองเป็นแน่แท้ มันจะดุมากๆ เวลากลางคืน แก้ปัญหาโดยนัดเพื่อนสนิทที่บ้านมันอยู่แถวดอนเมือง ร่ำสุราเพื่อเป็นการฆ่าเวลามันตั้งแต่คืนก่อนออกเดินทางเลยก็แล้วกัน กะว่า Solfๆ ซักตี2 พอ แล้วไปนั่งรอนอนรอที่สนามบิน ที่ไหนได้ นั่งก๊งไปก๊งมาถึงตี 5 เป๊ะเฉยเลย ดีว่าบ้านมันอยู่ใกล้สนามบินดอนเมืองนะ ไม่งั๊นได้ตกเครื่องแน่ๆ 

.

.

ถึงสนามบินเท่านั้นแหละ วิ่งอย่างกะคนบ้า รีบเชคอินโหลดกระเป๋า พอได้ขึ้นเครื่องปุ๊ป เหมือนมีใครเดินมาเตะปลั๊กหลุด หลับสนิทตั้งแต่เครื่องยังไม่ได้ Take off ยันเครื่อง Landing ที่ท่าอากาศยานภูเก็ต ออกจากสนามบินก็ต้องขึ้นรถตู้ไปทำงานต่อเลยเป้าหมายแรกภาคเช้า เกาะโหลน ยังพอมีแรงเหลือสบายๆ ทำงานแบบลั๊ลลาได้ แต่พอกลับออกจาก เกาะโหลน เท่านั้นแหละแบตเตอรี่ร่างกายอ่อนเต็มที รู้สึกใจหวิวๆ ตัวลอยๆ ถึงจุดหมายภาคบ่าย ย่านเมืองเก่า ภูเก็ต พิพิธภัณฑ์ภูเก็ตไทยหัว อากาศร้อน แดดเปรี้ยง รีบหาเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาเรียกให้ความสดชื่นกลับคืนมา แต่พอยืนหน้ากระจกซิ๊งค์ล้างหน้าเท่านั้นแหละ แทบช็อคกับหนังหน้าของตัวเอง มือไม้สั่นไปหมด นี่เบ้าตาเราเหรอวะเนี่ย มันเหมือนมีวิญญาณหลอนสิงอยู่เลย แบบว่าถ้าเราไม่พักผ่อน มันก็จะไม่เลิกสิงเบ้าตาเราด้วยนะเออ..

.

.

ณ.วินาทีนั้น เดินตามไกด์ของชุมชนย่านเมืองเก่าภูเก็ตบรรยายถึงประวัติศาสตร์ต่างๆ ของแต่ละจุดที่หยุดแวะชม เดินตัวหวิวๆ หิวเบียร์ Ship หาย ตาลายเป็นพักๆ ฟังอะไรไม่รู้เรื่องเลย มันสมองเบลอๆ กล้องบนไหล่ที่สะพายอยู่ก็ยกขึ้นมาถ่ายภาพไปแบบไร้อารมณ์ร่วม งานก็เลยออกมาไม่ค่อยจะดีเท่าที่ควรจะเป็น มันก็เป็นซะอย่างนี้นี่แหละ เสียดายนะ

.

.

.

ตามเส้นทางเดินที่ไกด์มาเดินชมเข้าซอยโน้นออกซอยนี้ เข้าด้านหน้าเป็นร้านอาหารโกปีเตี๊ยม ออกด้านหลังเป็นศาลเจ้าแสงธรรม พาพวกเราไปตีเหล็กกับชาวบ้าน กินขนมพื้นเมืองอร่อยๆ ที่เตียมฉู้ขุนนิเทศจีนารักษ์ เรียกได้ว่าเดินกันตั้งแต่บ่ายยันค่ำ จนมาถึงเป้าหมายท้ายสุด ร้านบ้าน 92 เห็นสภาพเพื่อนร่วมทริปหลายคน เริ่มมีอาการอ่อนล้าและแววตาที่ดูอ่อนแรง พอได้เข้าร้านมาหลายคนล้วนแต่หาที่นั่งพักให้หายจากอาการล้าที่ต้องออกเดินทางมาจากกรุงเทพฯ แต่เช้าตรู่และต้องทำงานต่อเนื่องเลยทันทีที่ถึงภูเก็ต แต่พอเสียงเครื่องดนตรีคลาสิคของจีน กู่เจิ้ง ถูกบรรเลงเพื่อต้อนรับคณะพวกเราโดย น้องแอนนี่ ความไพเราะของบทเพลงทำให้ทุกคนล้วนหายจากอาการเหนื่อยล้ารีบคว้ากล้องมาเก็บภาพและนั่งฟังอย่างตั้งใจ ยิ่งพอมาทราบว่า น้องแอนนี่ "พิการทางสายตา" ด้วยแล้ว เธอคงต้องใช้ความพยายามในการฝึกฝนมาก ถึงเล่นกู่เจิ้งได้ไพเราะขนาดนี้ เพราะว่าเครื่องดนตรีชนิดนี้เล่นยากมากนะ ขนาดคนสายตาปกติถ้าอยากจะฝึกเล่นยังยากเลยสำหรับเครื่องดนตรีชนิดนี้ เสียงปรบมือจากพวกเราดังกึงก้องร้านบ้าน 92 ทันทีที่น้องบรรเลงจบ ระหว่างที่เรานั่งรับประทานอาหาร น้องแอนนี่ ก็ยังนั่งบรรเลง กู่เจิ้ง ให้เราฟังอีกหลายเพลงด้วย เธอเก่งและงดงามมากจริงๆ

.

.

.

.

.

ยังไงก็คงต้องขอขอบคุณ สมาคมไทยท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์และผจญภัย(TEATA) และ สำนักงานท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดภูเก็ต ที่เชิญผมเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของ FAM Trip-CBT.ภูเก็ต พังงา กระบี่ ตรัง สตูล ในฐานะสื่อมวลชน จากที่เห็นศักยภาพของ ชุมชนย่านเมืองเก่าภูเก็ต คงพูดได้คำเดียวว่า เป็นชุมชนที่น่าท่องเที่ยวมาก การกล่าวขานกันว่า จังหวัดภูเก็ต คือ "ไข่มุกอันดามัน" ไม่ใช่สิ่งเกินเลย นี่คือความจริงที่นักท่องเที่ยวสัมผัสได้ที่นี่ ความหลากหลายทางวัฒนธรรมที่ผสมผสานกันได้อย่างลงตัว ชาวไทยมุสลิม ไทยพุทธ ชาวไทยเชื้อสายจีน ล้วนมีประเพณีและวัฒนธรรมที่โดดเด่นแตกต่างกันไป ไม่ว่าจะในด้านบ้านเรือนที่อยู่อาศัย วิถีชีวิต แต่ก็สามารถหล่อหลอมรวมกันได้อย่างลงตัวและงดงามที่ ย่านเมืองเก่าภูเก็ต ยอดเยี่ยมจริงๆ ครับ

.

.

"โครงการพัฒนาเครือข่ายการท่องเที่ยวโดยชุมชนเขตพัฒนาการท่องเที่ยวอันดามัน" มีชุมชนที่ทรงคุณค่าอย่าง ย่านเมืองเก่าภูเก็ต เป็นหนึ่งที่ร่วมอยู่ในโครงการ เหมาะสมด้วยประการทั้งปวงครับ

ท่องเที่ยวให้สนุก และ มีความสุขกับการถ่ายภาพ นะครับ

สวัสดีมีชัยกันทุกท่านนะครับ 

ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่เข้ามาเยี่ยมชมกัน

มารบูรพา หาเรื่องเที่ยว