บ้านเชียง เมียงๆ สะเทิน
ในขณะที่นั่งละเลียดกาแฟหอมกรุ่น ระหว่างรอล้างรถ เสียงเตือนจากแอปพลิเคชั่นไลน์ก็ดังขึ้นจาก บล็อกเกอร์ชายสามหยด ข้อความทางไลน์พิมพ์ส่งมาชวนเที่ยว อุดรธานี ทีแรกก็ว่าจะปฏิเสธไป เพราะว่าชั่วชีวิตการเดินทางตัวเอง ไปอุดรฯ บ่อยมาก ปีหนึ่งๆ น่าจะเกิน 10 ครั้งด้วยซ้ำ แต่พอข้อความอีกชุดถูกส่งมา ว่าจะไป บ้านเชียง ทำให้ผมสะดุดความคิดในหัวตัวเอง รำพึงในใจ...อืมม... บ้านเชียง ไอ้ตัวเราก็มาทำนู่นนี่นั่นที่ อุดรฯ โคตรบ่อยเลยนะ แต่ยังไม่เคยได้ไปเฉียด บ้านเชียง เลยซักครั้ง ลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ามีแหล่งท่องเที่ยวทางอารยธรรมเก่าแก่ที่มีคุณค่าอยู่ที่ จ.อุดรธานี สมัยยังเด็ก ถ้าได้ยินใครเอ่ยถึง จ.อุดรธานี ก็ต้องนึกถึง บ้านเชียง ก่อนเลย ในทางกลับกัน ถ้าพูดถึง บ้านเชียง ก็ต้องนึกถึง จ.อุดรธานี เช่นกัน แล้วทำไม? ทำไม???? บ้านเชียง ถึงได้ถูกลืมและหายเงียบไปจากแหล่งท่องเที่ยวดีๆ ของไทย ทำไม? ทำไม? ทำไม? เครื่องหมายคำถามผุดขึ้นเต็มหัวสมองไปหมด แต่ความรู้สึกอยากหาเรื่องเที่ยวก็ตอบข้อสงสัยในใจตัวเอง ถ้าอยากรู้คำตอบก็ต้องไปสัมผัสดูเองสิ!!! จะได้หายข้องใจ ก็เลยตกปากรับคำ ชายสามหยด ไปแ...